insan inanmak istiyor bazen.güvenmek..belki de bağlanmak.
ama hayatımı sorguladıgımda uzunca bir zaman yalnız olmadıgımı farkedıyorum.bir yandan da özgürlük istiyor bu insan..
bağlanmak çok kolay.hele ki alışkanlık olmuşsa..o alışkanlıgı bırakmak zor gibi gözuksede değil aslında. asıl sorun karar vermekte.6yüzlü bir kübün her yüzünü ayrı ayrı incelemek gerekiyor, geçmişi ve geleceğiyle..
sonuç: korkutucu.
ama hemen pes etmemek gerektiğini düşünüyorum. ve düşünmeye devam ediyorum..
...
kararımı verdiğimde derin bir nefes alıyorum,sonucun ne olacagını tam olarak bilmeden. beni hangi süprizlerin karşılayacagını tahmın edemeden..
açtıgınız her kapı cennete yol vermek zorunda degil. kimse kötü şeylerle karşılaşmak istemez. ama hala nefes alıyorsan ve devam etmek istiyorsan bazen mecbur kalıyorsun. ben razıyım kötü ya da zor zamanlara. sadece kendimi bilmek istiyorum. kararsızlıklardan uzak, ne istediğimi tek bir kelimeyle söylemek..
o sevmiyor bu seviyor değil olay. sevgiler gelip geçici. insanlar kendilerini sevmiyorki karşısındakini sevsin.
her zaman birilerine,bir şekilde tanınacak şans vardır. şans hiç tükenmez, kalp inandığı sürece.. benim şanslarım istemsiz kafamda tükeniyor. kalbime sorduğumda ise o hep umutlu, hep sıcak. üşüdüğü zamanlarda oluyor bazen.. ama çözüm, sıcak olsada soğuk olsada onun içinde. ben kendi sorunlarımı algılasam da onlara çözümler bulamıyorum. kalbimi dinlememekten olsa gerek.. ama evet ben kararımı verdim. kendim için.. yüreğim için. özlüyorum onu çünkü. kendimi bulduğum zamanları özlüyorum.. zamanın ve doğanın parçası gibi hissettiğim zamanları.. hiç kimseye aldırmadan yağmurun altında sırılsıklam olmak istiyorum. ıslandığım için üzülmek istemiyorum ben. tam tersine her damlanın keyfini çıkartmak istiyorum yüzümde koca bir gülümsemeyle..
insan bilmediğinden korkarmış.. ama öğrenmeden yaşanılmaz.
hazırım ben.
açıyorum kapıyı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder